Revalidatietrajecten
Revalidatie bij Long Covid (PASC)
Sommige mensen houden langdurig klachten nadat ze COVID-19 hebben gehad. Dat wordt ‘Long COVID’ of Post-COVID genoemd. De meest voorkomende klachten van Long Covid zijn vermoeidheid en kortademigheid, maar ook verminderde spierkracht, gevoelsklachten, snel overprikkeld zijn, hersenmist en concentratie en geheugenproblemen.
Ons revalidatieprogramma is er op gericht om u op weg te helpen om zo optimaal mogelijk te functioneren in uw dagelijkse activiteiten, werk en dagbesteding. Voor patiënten die lijden aan Long Covid kan revalidatie een belangrijke rol spelen in het verminderen van symptomen. Ook kan revalidatie de kwaliteit van leven verbeteren. Revalidatie kan de fysieke, cognitieve en psychologische aspecten van de aandoening aanpakken.
Fysieke revalidatie kan bestaan uit een combinatie van cardiovasculaire- en krachttraining, ademhalingsoefeningen en mobilisatie van spieren en gewrichten. Deze oefeningen kunnen helpen om de spierkracht en het uithoudingsvermogen te verbeteren en de kortademigheid te verminderen.
Cognitieve revalidatie kan worden gebruikt om de hersenmist, concentratieproblemen en moeite met omgaan met prikkels in het dagelijks leven te verbeteren. Dit kan onder andere met een prikkelplan, de Asitt-methode en andere cognitieve strategieën.
Mentale ondersteuning is ook een belangrijk onderdeel van de revalidatie. Patiënten met Long Covid kunnen last hebben van angst, depressie en andere psychische problemen als gevolg van de aandoening. Realiseren van zelfstandigheid in de activiteiten in het dagelijks leven (ADL) en gedoseerde opbouw in participatie zijn cruciaal, opdat de patiënten weer kunnen re-integreren in de maatschappij. Centraal hierin staat het herwinnen van de regie over het eigen leven.
Belangrijk tijdens het herstel van corona is om niet te snel op te bouwen. Zo kun je een terugval voorkomen. Tegen beter weten in doen mensen vaak te veel tijdens hun herstel. Dat geldt zeker voor wie thuis ziek is geweest. Ook mensen uit je omgeving verwachten niet dat herstellen zo lang kan duren. Dat maakt doseren van activiteiten op een dag nog lastiger. Een goede balans in energieverdeling over de dag kan je dan erg helpen.
Revalidatie bij chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS)
Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), ook bekend als myalgische encefalomyelitis (ME), is een complexe aandoening die wordt gekenmerkt door aanhoudende vermoeidheid die maar niet verdwijnt met rust. De klachten kunnen niet worden verklaard door een medische aandoening en bestaan langer dan zes maanden. CVS is een aandoening die vaak wordt onderschat en soms zelfs genegeerd door artsen en de samenleving als geheel, maar kan een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks functioneren van patiënten.
De symptomen van CVS zijn gevarieerd en kunnen verschillen van patiënt tot patiënt De meest voorkomende klacht is aanhoudende vermoeidheid die niet verbetert met rust of slaap. Andere symptomen zijn onder meer spierpijn, geheugen- en concentratieproblemen, slaapproblemen, hoofdpijn, keelpijn, gevoelige lymfeklieren en maag- en darmproblemen.
Hoewel de exacte oorzaak van CVS nog steeds onbekend is, zijn er verschillende theorieën over wat de aandoening zou kunnen veroorzaken zoals virale infecties, hormonale onevenwichtigheden, immunologische problemen en stress. Er is nog geen specifieke behandeling voor CVS. De revalidatie richt zich voornamelijk op het verlichten van de symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven van de patiënt. Deze behandelingen kunnen variëren van cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie tot medicatie om pijn en andere symptomen te verlichten. Het is belangrijk dat mensen die lijden aan CVS steun krijgen van hun familie, vrienden en zorgverleners omdat de aandoening een significante impact kan hebben op hun leven. Cruciaal is dat de patiënt regie terugkrijgt over het eigen leven en dat ze een gedoseerde opbouw in hun activiteiten kunnen realiseren. Vergrote participatie in de maatschappij en in het gezinsleven zijn de hoofddoelen van de behandeling.
Oncologische revalidatie
Oncologische revalidatie is een essentieel onderdeel van de behandeling van kankerpatiënten. Het is een multidisciplinair proces dat gericht is op het optimaliseren van de fysieke, psychologische en sociale functies van patiënten die getroffen zijn door kanker. Oncologische revalidatie wordt vaak gebruikt om de bijwerkingen van kankerbehandelingen te verminderen. Deze klachten kunnen zijn vermoeidheid, verminderde mobiliteit, pijn en verlies van spierkracht. De revalidatie is niet alleen gericht op het verbeteren van de fysieke functies van de patiënt, maar ook op het verbeteren van hun kwaliteit van leven.
Het doel van oncologische revalidatie is om de patiënt te helpen terug te keren naar een normaal functionerend leven. Dit kan omvatten het opnieuw opbouwen van spierkracht en uithoudingsvermogen, het verbeteren van het evenwicht en de coördinatie, het verminderen van pijn en het verbeteren van de psychische gezondheid. Het kan ook helpen bij het aanpakken van andere problemen die zich kunnen voordoen als gevolg van kanker, zoals angst, depressie, moeite met eten en problemen met het geheugen en de concentratie.
Chronisch Pijn Syndroom
Er zijn verschillende soorten pijn. Acute pijn als iemand bijvoorbeeld zich snijdt met een mes of een been breekt. Normaal gesproken herstelt het lichaam en zichzelf en zal de pijn helemaal verdwijnen.
Bij chronische pijn blijft de pijn aanhouden en duren de klachten langer dan 3 maanden. Vaak worden er dan allerlei onderzoeken gedaan om te kijken of er nog andere pathologieen achter zitten die de pijn verklaren. In veel gevallen is er geen medische reden meer te vinden en blijft de pijn toch aanhouden en soms verergeren. In Nederland hebben 1 op de 5 mensen last van chronische pijn.
Hoewel chronische pijn moeilijk te begrijpen is, wordt er met onderzoek aangetoond dat bij langdurige pijnklachten het zenuwstelsel zich anders gaat gedragen. We zien dat het zenuwstelsel gevoeliger wordt op de plek waar de pijn aanwezig is. Er is sprake van lokale sensitisatie en soms wordt het hele lichaam gevoeliger. Ook kan het zijn dat je gevoeliger wordt voor geluid, licht en vinden mensen het niet meer fijn om in drukke ruimtes te zijn. Dit noemen we centrale sensitisatie.
Wanneer de pijn steeds meer op de voorgrond komt te staan en men steeds meer beperkt wordt door de pijn zien we dat patiënten activiteiten gaan vermijden. Sociale activiteiten worden minder, op het werk lukt het niet meer zoals voorheen en vallen soms heel of gedeeltelijk uit op de arbeidsmarkt. Hierdoor wordt het hele toekomst perspectief anders en ontstaat angst en kunnen depressieve gedachten ontstaan. Man raakt de grip op het leven langzaam kwijt.
Wij bekijken en behandelen chronische pijn dan ook vanuit het bio-psychosociale model. Dit betekent dat we ervan uitgaan dat er altijd meer factoren een rol spelen bij het ontstaan, blijven bestaan of herstel van pijnklachten.